Wat is solo pa­ral­lel ou­der­schap?

Gepubliceerd op .

Je hoort het steeds va­ker bij ou­ders die uit el­kaar zijn: solo pa­ral­lel ou­der­schap. Maar wat is dat? Wan­neer wor­dt solo pa­ral­lel ou­der­schap in­ge­zet? En hoe is dit voor de kin­de­ren?

Soms kun­nen ou­ders niet meer met el­kaar over­weg. In de pe­ri­o­de rond­om de schei­ding spe­len emo­ties vaak een grote rol. Het is dan niet gek als er wat wrij­ving ont­staat tus­sen ou­ders. Maar waar de mees­te ou­ders naar loop van tijd weer met el­kaar in ge­sprek kun­nen ko­men over de kin­de­ren, lukt dit bij som­mi­ge ou­ders niet. Als het ou­ders ook met me­di­a­ti­on of an­de­re (jeugd)hulp niet lukt om zon­der con­flic­ten met el­kaar te pra­ten over de kin­de­ren, kan pa­ral­lel ou­der­schap een goe­de op­tie zijn.

Ou­ders in con­flict, kin­de­ren in de knel

Soms zijn ou­ders zo he­vig met el­kaar in con­flict, dat de kin­de­ren hier last van krij­gen. Deze si­tu­a­ties kun­nen lei­den tot loy­a­li­teits­con­flic­ten en kin­de­ren die in de knel ko­men. Dit is ook een re­den waar­om er re­gel­ma­tig jeugd­hulp­in­stan­ties be­trok­ken zijn bij deze ge­zin­nen. Bij­voor­beeld in de vorm van een on­der­toe­zicht­stel­ling.

Waar­om solo pa­ral­lel ou­der­schap?

Een cli­ënt zij laatst heel mooi dat zij er­van over­tuigd is dat zij als ou­ders al­le­bei het bes­te wil­len voor hun kin­de­ren, maar zij van me­ning ver­schil­len over de vraag wat het bes­te is. Het mooi­ste zou zijn als bei­de ou­ders op hun ei­gen ma­nier ou­der mo­gen zijn, zon­der dat de an­de­re ou­der zich met “hun week” be­moeit. Als hier dui­de­lijke af­spra­ken over ge­maakt wor­den, kan dit de-es­ca­le­rend wer­ken en rust bren­gen.

Dui­de­lijke af­spra­ken

De mees­te ou­ders heb­ben, ze­ker in de eerste pe­ri­o­de van pa­ral­lel ou­der­schap, hulp van een pro­fes­si­o­nal no­dig voor de in­vul­ling. Denk hier­bij aan een kind­be­har­ti­ger of coach. Bij pa­ral­lel ou­der­schap heb­ben de ou­ders in be­gin­sel geen con­tact meer met el­kaar. Zij ge­ven el­kaar al­leen de nood­za­ke­lijke in­for­ma­tie en be­moei­en zich dus niet met de in­vul­ling van het ou­der­schap bij de an­der.

Om dit te la­ten sla­gen, is het be­langrijk dat er dui­de­lijke af­spra­ken wor­den ge­maakt en dat bei­de ou­ders zich aan deze af­spra­ken hou­den. De coach of kind­be­har­ti­ger die de ou­ders be­ge­leidt hou­dt in de ga­ten of deze af­spra­ken wor­den na­ge­ko­men en wij­zen ou­ders erop als zij dit (on­be­wust) niet doen. Soms heb­ben bei­de ou­ders een ei­gen be­ge­lei­der. Dit wor­dt vaak als pret­tig er­va­ren.

Hoe is pa­ral­lel ou­der­schap voor de kin­de­ren?

Pa­ral­lel ou­der­schap kan, mits dit goed wor­dt uit­ge­voerd, rust bren­gen voor alle be­trok­ke­nen. Dus niet al­leen de ou­ders, maar ze­ker ook de kin­de­ren kun­nen hier baat bij heb­ben.